Sineklerin Tanrısı

William Golding'in yazdığı kendini roman zanneden dünya simülasyonu...

Bence spoiler yok ama kitabı daha okumadıysanız bundan sonra yazılanları da okumanızı tavsiye etmem zira bir şekilde kitap keyfinizi bozmak istemem.
Başlangıçta kitap bir çocuk kitabıdır. 20 kadar çocuk ki hiç bir zaman tam sayıyı öğrenemiyoruz ıssız bir adaya düşer. Kitap liderlik ve zekanın karşılaşmasıyla başlar zamanla diğer çocuklar gelir, güç dengeleri oluşur, ufak çapta bir demokrasi bile kurulur. Fakat zamanla sürekli çekişmekte olan bu dengeler bozulmaya başlar. Adadaki demokrasi git gide zarar görür.

Okudukça kitap herkes gibi bana da Hitler Almanyası’nı hatırlattı. Sonuçta Hitler de demokratik yollarla seçilmişti. hata yaptığını pek az insan görüyor ve bunu söylediği halde yaşamaya devam edebiliyordu.
Aynı şekilde Hitler de üniformalarla, bayraklarla ve şölenlerle iktidarı ele geçirmişti. Kitapta ise aynı olayları fazlasıyla abartılmış olan bir oyunun çerçevesinde görüyoruz.
Hem ayrıca bu sosyopsikolojik olarak da aynen böyle olmaz mı? Dünyanın her yerinde aşırı uçlar her şekilde daha rahat propagandası yapıldığı için daha çabuk yayılmaz mı ya da daha fanatik hayranları olmaz mı?

Siz hiç elinde molotof kokteyli olan bir sosyal demokrat ya da bir liberal gördünüz mü?

 Her şekilde komünizm, faşizm ve en cafcaflısından militarizm daha büyük kitlelere hitap eder. Bir fanatizm yaratır, daha çok taraftarı olur.

Örneğin Cem Uzan bile marşlarla popülist milliyetçilikle sadece üç ayda yüzde yedi buçuk oy almamış mıydı?
Seçimler de böyle değil midir hem? Kimin astığı bayrak daha çoksa onun seçimleri kazanma olasılığı daha çok değil midir?

Dünya da aynen bu ıssız ada gibi.

İnsanlar aklın sesini dinlemek yerine kendilerini marşların ritmine kaptırıyor.